Het Mirakel van Scherpenheuvel.
Eind 1993 rolden de laatste “oldskool” luchtgekoelde carburatorgevoede GS’en van de band in Berlijn. Volgens tinternet werden er tussen 1990 en 1994 6481 stuks van geproduceerd (cijfers enkel van de R80GS-E91). Volgens diezelfde bron werden er in 2022 een dikke 60.000 stuks van de 1250 GS(A) verkocht.
Enkele jaren later, eind 1998 werden de laatste iconische Porsche 911 met eveneens luchtgekoelde boxermotoren in mekaar geschroefd, in dat jaar werden er 345 stuks van de 993 Turbo S afgeleverd. In 2022 werden er zo 42.400 911’s verkocht.
Nog eentje om het af te leren: Op 29 januari 2016 rolde in Solihull (UK) de laatste “echte” Land Rover Defender van de band. (Even daarvoor reed ondernemer Charles Fawcett naar de fabriek en tekende een bestelbon voor de laatste 240 stuks, een ingeving die hem sindsdien nog een flink stuk rijker heeft gemaakt). Ondertussen zorgt de nieuwe Defender voor een kwart van alle Jaguar/LandRover verkopen…
Genoeg intro, dat soort verhalen over de “enige echte machine” tegenover de “plastieken digitale opvolger” kan je in eender welke samenkomst van de ware liefhebbers van om het even welk auto/motormerk wel blijven optekenen, maar naarmate er tijd overheen gaat worden ze minder en minder relevant om uiteindelijk enkel nog in het cafetaria van een oldtimerbeurs te blijven ronddwalen…
Hoog tijd dus om het nieuwste van het nieuwste eens aan de tand te voelen, een weekendje GS 1300, met een dagje “Strasse” om proper te beginnen en morgen dan meteen het “Gelände” induiken met de GS Winterrit van onze Club!
Plaats van afspraak op een zure zaterdagmorgen 24/02 is de omgeving van Scherpenheuvel, en om wat tijdsreliëf in de foto’s te stoppen zijn we samengekomen met een GS “30 years edition” van 2010, een 1200 GSA van 2016 en de testfiets in een zeer geslaagde “trophy” kleurstelling.
Wat een lichtvoetige en slanke verschijning is de 1300, zeker als we hem in contrast met de GSA positioneren op de toegang tot de basiliek. Dat ranke is ook meteen voelbaar bij het maneuvreren en verplaatsen van de machine om wat foto’s te maken. Onze activiteit trekt wel wat belangstelling, een kameraad van de plaatselijke beroemdheid Walter Verheyen komt ons ongevraagd maar zeer uitgebreid informeren over de gepeperde factuur van 915 euro die een onderhoudsbeurt van zijn tweedhandse Yamaha T-Max 400 hem opleverde. Ons advies in koor natuurlijk “koop u een BMW!”. (Die Walter is de 76-jarige Schildenaar die bijna elke dag op en af naar Scherpenheuvel fietst en in totaal al meer dan 600.000 kilometer heeft afgetrapt, een getal waar menig motard bijlange niet aan komt). Een dame in Lotte Kopecky-tenue stopt haar carbon fiets om op haar gsm de nieuwe occasie R1250GS van haar echtgenoot te showen, en zo kunnen we daar nog wel wat bezig blijven precies.
Zou dat soms het mirakel van Scherpenheuvel zijn, blijkbaar zijn de mensen of ze nu te voet, per fiets of uit een auto komen hier blijkbaar niks chagrijnig of verstoord omdat wij met onze moto’s wat tussen de paaltjes laveren, op het trottoir gaan staan of vlakaf in de weg naar de kaarsjes-stand… Dat is op vele plaatsen wel wat anders. (We zijn natuurlijk ook vriendelijke jongens hé …)
Omdat het er niet naar uitziet dat we alzo doende een uitgebreide rijtest gaan kunnen neerpennen besluiten we om na een opwarmertje in het propvolle “De Ram” wat te gaan toeren in de omgeving, eens te wisselen van moto’s, en vervolgens Marc “los te laten” om wat kilometers af te malen, ‘s
zondags de GS-rit te rijdens en vervolgens achteraf wat bij te praten en wat conclusies te trekken ten behoeve van onze gewaardeerde lezers…
Terzake dus, met wat bijeengesprokkelde kernwoorden… Zoals reeds vermeld is de 1300 een veel kleiner aanvoelende en zeer “toegankelijke” machine geworden. De Belg van gemiddelde grootte laat staan Italiaan of Japanner zal het gemak van op- en afstappen zeer zeker waarderen, en ook veel minder panikeren bij die ietwat tricky maneuvers met boordstenen of riooldekseltjes. Tel daarbij het veel minder “gewichtig” aanvoelen van de fiets en je beseft meteen daar BMW hier weer een stap voorwaarts heeft gezet in het bereiken van de zo groot mogelijke doelgroep.
Eens je dan in het zadel zit valt alles BMW-gewijs meteen perfect op zijn plaats, en wacht enkel nog het starten en wegrijden. Nu ja, in den beginne kan daar natuurlijk nog wel wat digitale spielerei aan voorafgaan, want het TFT-scherm en de ontelbare instelmogelijkheden vergen wel wat geduld en volharding. We hebben tijdens deze testrit ons niet verdiept in de gebruikershandleiding, maar kunnen er ons wel bij voorstellen dat de ene persoon zich daar al met meer plezier dan de andere zal op toeleggen.
Startknop dan maar… de motor draait in vrijloop net iets levendiger en karaktervoller dan de 1250, de ingenieurs van BMW hebben hier ongetwijfeld met opzet een extra scheut adrenaline (voor de piloot dan) aan toegevoegd.
Het schakelen met de quickshifter verloopt stukken beter dan op onze 1200GSA/1250GSA, we lazen in sommige motortijdschriften dat de journalist in kwestie dat nog één van de minpunten vond, maar gezien wij natuurlijk niet alle weken met andere motor rijden vinden we het wat ons betreft alleszins een grote stap voorwaarts.
Onze testmotor stond ingesteld op de meest strakke veringmodus, en bij de eerste betonbanen met van die asfaltvoegen uit de jaren stillekes valt meteen op hoe geweldig de vooruitgang op het gebied van weggedrag/chassis/handelbaarheid wel is. De 1300 heeft dat comfortabel-stevig gevoel waar ook de Beierse auto’s vaak in uitblinken, wat maakt dat je ook na een hele dag reizen ongetwijfeld ontspannen en niet geradbraakt op bestemming zal aankomen.
De hoeveelheid pk’s en koppel zijn in de huidige verkeerssituaties uiteraard betekenisloos voldoende, dixit de uitspraak van clublid Roger “vroeger had ik 50 pk en reeds ik overal 150 per uur, nu heb ik 150 pk en rijd ik overal 50 per uur…”, wat niet wegneemt dat het koppel toch weer veel aangenamer ingrijpt en meteen van in de laagste toerentalregionen in bijvoorbeeld derde versnelling de motor bijna als een automaat laat optrekken.
De zaterdagse uitstap resulteert dus zelfs meer dan oorspronkelijk verwacht in een uitstekend rapport voor BMW’s nieuwste. Het zondagse GS-ritje voegt hier niet echt bijkomend “grote onderscheiding” aan toe, in die zin dat het voor iemand met mijn lengte van 1,86 meter niet evident is om hier een comfortabele off-road rijhouding op aan te nemen. Laat het ons erop houden dat we hiervoor misschien al halvelings kunnen uitkijken naar de voor het najaar aangekondigde GSA-versie.
Dat brengt ons dan bij de vraag van 1 miljoen, ook in de pers zo aangekaart, “moet ik mijn 1200/1250 inruilen voor de nieuwe 1300”, en ook wij kunnen hier niet eenduidig op antwoorden, of wat had je gedacht? Elk persoon is anders, elke portefeuille ook, en het is niet omdat de nieuwe GS echt wel baanbrekend vooruitgang boekt op een aantal punten dat zijn verschillende generaties illustere voorgangers nu plots geen fijne machines meer zijn waarmee je hopelijk nog vele jaren dag-in dag-uit zorgeloos kilometers kan afmalen. Ben je evenwel op zoek naar een switch vanuit een ander merk, lichter model, of echt wel aan een vervanging toe, regel dan zeker ook een testrit, de
kans is groot dat we je dan bij een eerstvolgende rit zullen zien opdagen met een fonkelnieuwe machine. Enkel nog wat keuzestress bij het configureren en kleur kiezen en off you go!
Marc Th / Luc DW
Met dank aan BMW Meeusen Kempen voor het ter beschikking stellen van de R1300GS